Jumat, 13 September 2013

Cerpen Konseling

HANAS TEU TIBAHEULA
Sora manuk di pipir imah anu matak waas matak sing sérédét kana manah mépéné haté anu simpé, pikiran kumalayang nyoréang mangsa katukang, ngalangkang dina kongkolak panon, cita-cita anu dipiharep nepi ka ayeuna can laksana, hanas teu tibaheula nuturkeun kana omongan nu jadi kolot, lamun diwaro mereun moal kawas kieu jadina, haté nalangsa ningali batur anu geus seneng beunghar ku sagalagalana, di gawena geus ngarareunah duit ngalir tiap bulan, bisa nyumponan pangabutuhna, malahmah bisa méré kanu jadi kolotna, ari kuring ayeuna pagawean ngan saukur diuk dina lamunan, ngalamunkeun nasib anu dirasaken, kadangmah sok era kunu jadi kolot, can bisa mulang tarima,
Gancangna carita Poé ayeuna geus rada beurang panon poé manasan ka alam dunya, nepika karasa kana awak panasna, teu kungsi lila kuring papangih jeung pa Asep, mantena salah sahiji pengurus majlis pangajian agama, tempat kuring baheula ngaji keur budak, tapi ayeuna mah sok tiisén, lantaran ku karedulna budak ayeuna . Terus pa Asep naros ka simkuring.
 “ jang nju naon atuh ngalamun wae?, geus hayang kawin “ saur pa Asep  bari sura séri ngahereuyan.
“ ah sok aya aya wae akang  mah, padamelan oge teu acan gaduh, bujeng-bujeng ka ngemutan nikah, ke kumaha atuh pun bojo bade nuang naon pami teu acan tiasa milari artos mah” waleran singkuring bari meseum..
([1])nya ku naon atuh mikiran naon meuni ngahuleng wae tatadi di banungan teh? ” pa Asep naros deui
“ kieu kang !! abdi sok ararisin kunu janteun sepuh, teu acan tiasa mulang tarima ka mantenna, benten sareng batur, batur mah tos garaduh damel tiasa mere kanu janten sepuh na. tapi simkuring pagawean sapopoé kieu we jeung kieu ngan saukur ngalamun, ngopi jeung udud, kadang kawis mah simkuringge méni asa hayang siga batur bisa nareangan duit sorangan mere kanu jadi kolotna,  “ waleran simkuring
([2])” jang!! dangukeunnya ari nu ngaranna nu jadi kolot mah lain hayang di bere ku anak  harta nu bru di juru bro di panto ngalayah di teungah imah, tapi hayangeun kolotmah nu jadi anak nateh bisa jadi jalma anu mampaat keur dirina jeung jalma anu aya di sakurilingngeunna, lantaran  ari pang alus-alusna jalma mah nyaeta jalma anu mampaat keur dirina jeung jalma liana, pasti da nu janteun sepuh mah di mana-mana oge sami emutan na sepertos kitu sok gra emutan? “ saur pa Asep,
“ sumuhun nyaeta,  simkuring hanjakal hanas teu tibahela simkuring nurut kanu jadi kolot mereun ayena teh moal kieu jadina, ku kolot di titah sakola embung simkuring teh da baheula mah naon ah sakola da kitu-kitu keneh gening nu sakola jeung nu teh sakola teh, tapi geuning ayeuna karaos namah, batur mah marenang elmu, menang ijazah, pikeun menang pagawean anu mereunah,” waleran simkuring.
 “ salami roh urang masih di kandung badan awak urang masih keneh sehat, mengpeng urang ayeuna masih keneh lengoh can boga pikiranen, sok eusian diri teh ku elmu pangaweruh agama insya Allah hirup urang bakal barokah” pa Asep nganasehatan ka simkuring,
Tah tidinya simkuring mikir bener oge anu di obrolkeun ku pa Asep. Kacaritakeun Waktos ayeuna geus poék mongkleng, gancangna carita ges solat isya simkuring ngobrol jeung sepuh wireh simkuring teh hayang neangan elmu agama  susuganan bisa ngembangkeun agama di lemur, jeung bisa menang kabarokahan, terus gancangna carita simkuring di widian kanu jadi kolot.
Saparantosna netepan subuh simkuring beberes pakean anu rek dibawa pikeun nyiar elmu. Panon poé ayeuna geus katingal caang, nandaken wakru geus berang alam anu sakieu endahna katingali bengras, angin isuk cing hiliwir di tuturken ku sora manuk anu matak waas, teras sungkem pribados kanu janten indung, sareng ngenta pidu’ana mugia sing    
di babarikeun neangan tempat pikeun nyiar elmuna, sareng mugia sing lancar dina ngajina,
“ema bapa hampura simkuring ayeuna angkat, mudah-mudahan lengkah simkuring ka anu di tuju sing ngajadikeun ibadah pikeun urang sararea” omongan simkuring ka sepuh.
 “ mhun ujang manga ema jeng bapa moal mekelan ku harta bana, mung do’a nu bisa ku ema di bikeun mugia ujang dina milari elmu  sing babari sing loba nu nyaahhen ka maneh “ omongan indung simkuring bari cipanon nyurucut dina pipina.
 “muhun hatur nuhun pisan ma di do’akeun na oge, mangga ma ayeuna abdi ayeuna bade angkat, Assalamu’alaikum”
Terus simkuring ngalengkeun suku nu di niatan rek neangan elmu, pikirmah singkuring ge embung ningalkeun kolot anu ayeuna geus teu boga sasaha deui kecuali simkurig, tapi dakumha singkuring ge kudu aya perubahan pikeun masa kaharepnaken, da piraku rek kieu wae mah.
Gancangna carita simkuring geus lempang jauh ti imah nepika suhunan imah geus teu katingali deui, terus wae ngalengkah nuturkeun indung suku, panon poe ayeuna ges di luhuren sirah nandakeun waktu ayeuna geus tengah poé, tapi nepika ayeuna simkuring can manggihan tempat pikeun neangan elmu anu rek di arah ku simkuring, dina tankal kai anu geus kacida badag na   aya batu, “sigana didieu ngenahen lamun niis hela “ dina jero hate sikuring, tuluy ti dinya simkuring diuk ula dina batu bari nyarande kana tangkal kai gede, ningal  pamandangan an endah pisan kebon eurih anu katebak angin lanit anu biru di tuturken ku sora manuk anu endah, bari mikiran ciptaan pangeran anu sakieu lega jeung kumplitna.
Terus singkuring nuluyken  lengkah saparantosna sababaraha menit ngaleurehkeun kacape, gancang na carita simkuring ngaliwat ka hiji sawah anu mana eta sawah teh keur usum di pacul aya sababaraha jalma didinya ker macul, terus simkuring nanyaken tempat keur ngaji kanu keur maracul,
“Assalamu’alaikum” ceuk simkuring
“Wa’alaikum salam” ceuk nu keur maracul  bari panon na ngarérét ka simkuring kabehan nana
“punten pa bade tumaros upami tempat pangajian nu tiasa mondok di palih mana nya? “ tumaros simkuring
“Ooo... Teras wae jang tuturkeun jalan ieu ke bakal mangihan hiji kampung tah didinya pasantren sok we cobian ka pasantren eta “ ceuk nu ker maracul
“ mhun pa hatur nuhun .. Assalamu’alaikum” ceuk simkuring bari uruk salam
Terus simkuring mapay-mapay jalan anu di tuduhken ku bapa-bapa anu keur maracul, lempang jalan satapak anu sisina pinuh ku tangkal kalapa, gancang carita saparantosna lempang jauh ti anu keur maracul tadi ngaliwatan leuweng geledegan nanjak jeung mudun, terus simkuring manggihan ibu-ibu anu keur ngarariung terus simkuring tumaros.
“ Assalamua’alaikum” saur simkuring
“Wa’alaikum Salam dupi aya naon jang” saur ibu-ibu
“ieu bu babe naroskeun pami pasantren nu caket di palih dieu palih mana nya” saur simkuring
“Ooo.. teras we jang lajeung ka payun sakedik deui, ke bakal mendakan gang, tah dina gang eta aya plang Pesantren” saur ibu –ibu bari nujukken arah jalan na
“ mhun bu hatur nuhun .. Assalamu’alaikum” ceuk simkuring bari uruk salam.
Saparantosna kitu simkuring teraskeun lengkah kanu di tuduhkeun ku ibu-ibu tadi, teu kungsi lila kuring lempang enyaan wae manggihan hiji gang sareng aya plang pasantren Miftaahul Ulum, terus kuring asup kana gang eta, “manawi teh di gang éta tos caket aeh ternyata masiih keneh jauh” ceuk kuring din aero hate. Kira-kira sateungah jam tina gang tadi simkuring karek nepi ka pasantren, saparantos dugi simkuring ningal para santri marake sarung jeng kopeah, keur arulin di buruan asramana,
“Asslamu’alaikum” saur simkuring ka para santri
“Wa’alaikum salam “ ceuk para santri
“kang puten pami pa ustadz na yondong teu nya? “ saur simkuring ka para santri
“ mmhh.. muhun aya di bumina, dupi aya peryoginaon kang” ceuk para santri
“manawi simkuring téh bade ngiring mondok didieu, Manawi di widian ku pangersa ajeungan “ saur simkuring ka para santri
“Oohh… nya manga atuh ku simkuring di anter karorompok pun ajeungan  “ Saur hiji santri anu pang gedena diantara para santri nu aya didinya
Teras simkuring dianter ku santri didinya nepangan kiyai nu ngurus eta pasantren, saparantosna dugi ka rorompok ajeungan,
“Asslamu’alaikum” saur santri,
“Wa’alaikum salam” aya nu nembalan ti jero bumi ajeungan
“aya naon mang ?” ceuk murangkalih ajeungan anu pamegetna
“Ieu aya tamu bade ka Bapa, manawi nyonong bapana?” saur santri
“oh,, aya nuju di masjid ke atuhnya urang sauran heula, manga atuh mang di leubet antosan di lebeut gera” saur murang kalih sambut ka simkuring
Saparantosna ajeungan di sauran ku murangkalihna teu kungsi lila ajeunga datang bari mke sorban hejo, teras santri salam ka ajeungan eta nyakitu keneh simkuring oge,
“punten pa, ieu aya tamu hoyong nepangan bapa saur nateh” ceuk santri ka ajeungan
“ dupi aya perygi naon mang ? “ saur ajeungan ka simkuring
“hapunten pangersa ajeungan simkuring kumawantun, nya kahijinamah simkuring nepangkeun silaturahmi rahmina”saur simkuring ka ajeungan
“mhh.. mhun sae pisan atuh, di tanpi pisan silaturahmina “ saur ajeungan ka simkuring
“ kaduana simkuring the gaduh kereteg dina manah, anu salami ieu ku simkuring sok di almunkeun wae tiap dinten” saur simkuring
“manawi aya pasualan naon atuh, meni dugika di lamunkeun wae” saur ajeungan ka simkuring
Teras weh simkurig teh nyarikakeun sasakalana simkuring di kawit dugikeun ka tiasa nepangan mantenna.
( [3])  “mhh.. kieu jang sakabeh mahluk nu hirup di alam dunya ieu pasti ngabogaan masalah, cirining urang teh di bere ka sampurnaan hirup kunu kawasa, da ayeuna lamun urang teu ngabogaan masalah naon anu rek di pikirkeun ku urang, contona bae, urang ayeuna masalahna teu ngabogaan pagawean, kumaha carana sangkan urang menang pagawean anu halal bisa nghasilkeun duit anu barokah keur di pake ku urang, cik ayeuna mah sok gera pikiran ku anjeun kumaha carana urang menang gawe nu merenah “ saur ajeungan ka simkuring
Terus simkuring cicing ti dinya teu ngomong nanaon.
([4])“Lamun urang hayang muka panto anu ka konci teu bisa ka buka,  tangtu urang  teh kudu ngabogaan alatna pikeun muka panto eta, naon atuh alatna ? nyaeta konci ,tah ayeuna kumaha carana sangkan urang menangkeun konci eta naha eta mah carana rek neangan koci sérepna atawa ngieun ka tukang duplikat konci, urang pasti usaha pikeun mukana eta panto, tah ayeuna kaitken kana kahirupan urang anu ku anjeun ayeuna jadi masalah, kumaha carana hirup urang ayeuna bisa bagja di alam dunya katut engke hirup urang di alam akherat,da urang dialam dunya mah ngan saukur ngaliwat wungkul lir ibarat urang pepelakan, lamun ayeua pepelakanna hade, mineng di piara, di ceboran, lamun aya hama gancang-gancang di singlar  ku obat anu matih, tangtu urang menang bakal menang hasil anu muasleun, kitu urang ge jaga, tah ayeuna nu jadi patarosaanna naon atuh békel urang di akherat kudu kumaha di alam dunya, nyaeta ngieun amal sholeh, ayeuna kumha carana urang sangkan bisa ngieun amal kahadéan, nyaeta ku ngaji,” saur ajeungan mapatahan ka simkuring.
Saparantosna ajeungan ngobrol kitu ka simkuring teras ku simkuring di pikiran, berarti bener ceuk pa asep lamun urang hayang bagja dunya akherat tangtu urang kudu boga elmu pangaweruh agama. Teras kuring widi ka ajeungan bade ngiringan ngaos di ieu pasantren, sapartosna di widian ku ajeungan simkuring modok di ieu pasantren, kuring ngilu mondok, ngaji baranggawe di ajeungan mudah-mudahan cing barokah [5]
Gancang na carita opat taun lilana kuring di pasantren ngilu dahar bareng jeung para santri, barang gawe di kiyai , tuluy ngilu ngaji bareng, nya alhamdulilah ayeuna kuring geus balik ka lemur asal, ngamalkeun elmu nu salami ieu di aji di pasantren, Alhamdulilah hirup jadi tenang sanajan pas-pasan tpi meni teu asa boga beban nanaon mungkin ieu anu di caikeun ku ajeungan opat tahun katukang.






[1] Teknik bertanya terbuka open question
        [2] Dorongan minimal (minimal encouragement)
Bimo walgito. Yayasan penerbitan fakultas psikologi UGM Yokyakarta. 1982. hal: 96
[3] Teknik menyimpulkan sementara (summarizing)
[4]Teknik  Menyimpulkan
Selesai hari saptu malam tanggal 7 september 2013

Tidak ada komentar:

Posting Komentar